حمایت حقوقی از عقب‌ماندگان ذهنی از منظر حقوق پزشکی و رویه قضایی ایران
نویسنده : میرخلیلی، سیداحمد؛ جعفری خسروآبادی، نصراله؛ زارع، زینب؛
(21 صفحه – از 87 تا 107 )
چکیده:
از آنجایی که در فقه و حقوق ایران، افراد مبتلا به عقب‌ماندگی ذهنی صراحتا جزء سه دسته محجورین (صغار، سفها و مجانین) ذکر نشده‌اند، ضروری است که جایگاه و وضعیت حقوقی آنان بررسی شود. هدف از تحقیق پیش رو تلاشی جدی و گامی نو در جهت پرکردن خلا علمی و قانونی در این زمینه و رفع ابهامات و تردیدها و خلاهای قانونی و رویه قضایی می‌باشد. با مراجعه به منابع کتابخانه‌ای، نرم‌افزارهای تخصصی، مراکز روان‌پزشکی، دادگاه‌ها و بیمارستان اعصاب و روان، بررسی آثار و علائم انواع عقب‌ماندگی ذهنی از منظر روان‌پزشکی، همچنین بررسی علت حجر محجورین ذکرشده در فقه و قانون مدنی، مشخص شد که عقب‌ماندگی ذهنی ضعیف به علت ضعف اراده و عدم تمرکز بر امور در خصوص موضوعات مختلف با سفاهت بیان‌شده در دیدگاه فقها و حقوقدانان وجه اشتراک بیشتری دارد و از جمله مصادیق سفاهت به شمار می‌روند. در عین حال ضعف اراده عقب‌ماندگان ذهنی متوسط محدود به امور مالی نیست و در امور غیر مالی هم از رشد کافی برخوردار نیستند و حجر گسترده‌تری نسبت به سفیه دارند، لذا باید در قالب نوع خاصی از محجورین موردحمایت قرار گیرند. در واقع این افراد هم‌ردیف صغیر هستند. عقب‌ماندگان ذهنی شدید نیز اگرچه عرفا مجنون نامیده نمی‌شوند، ولیکن با توجه به فقدان قصد و اراده دائمی ایشان، بر اساس اصول و ضوابط حقوقی هم‌ردیف مجانین می‌باشند.
آخرین دیدگاه‌ها