راهکارهای تقریب دیدگاه فقه امامیه و نظام بین الملل حقوق بشر در مسئله تنبیه بدنی کودکان

نویسنده : حسینی خواه، سیدجواد؛

(‎22 صفحه – از 3 تا 24 )

چکیده:
از جمله مسائل حساس و مهم تربيتي كه خانواده ها و جوامع بشري دچار آن هستند، چگونگي برخورد با اعمال و كردارهاي نارواي كودكان است. در ديدگاه اسلامي و به خصوص فقه سترگ شيعه كه در كشور ما منبع الهام بخش جهت قانونگذاري محسوب مي گردد، علاوه بر توجه خاص به امور تربيتي كودكان و رشد و سعادت آنان، بر كرامت كودكان، مهروزي و مصلحت محوري در برخورد با آنان و جلوگيري از هرگونه زيان و آسيب به آن ها تاكيد بسيار شده و از كيفر دادن، خشونت و آزار اطفال منع شده است. هرچند در مواردي نيز تنبيه كودكان به جهت رعايت مصلحت و غبطه ي آنان، جايز و بلامانع دانسته شده است. ليكن نظام بين الملل حقوق بشر تلاش مي كند تا تنبيه بدني كودكان را از جوامع حذف نمايد و با ابزارهاي گوناگون درصدد ترويج اين ديدگاه بوده و معتقد است تنبيه كودكان بر خلاف كرامت انساني و تماميت جسماني كودكان بوده و گاه، امري غير انساني، تحقير آميز و خشن نيز محسوب مي شود؛ لذا، تمام تلاش خود را بر اين امر متمركز نموده است كه از اِعمال همه ي انواع تنبيه و مجازات بدني كودكان در سطح جهاني جلوگيري كرده، و اين عمل را به طور كل حذف نمايد. بنابراين، در بدو امر و به ظاهر، دو رويكرد متعارض شكل مي گيرد. ما ضمن بررسي و تبيـين موضع واقعي اين دو ديـدگاه، سعي نموده ايم كه با توجه به غبطه و مصلحت كودكان و منافع اجتماع، تربيت، رشد و حقوق كودكان، راه كارهاي مناسب جهت نزديكي دو رويكرد به يك ديگر ارائه دهيم.