حاکمیت خدا و مردم در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

نویسنده : شفیعی، محمود؛

(‎14 صفحه – از 67 تا 80 )

چکیده:
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با ویژگی های منحصر به فرد از دیگـر قـوانین اساسـی بـه خـاطر ترکیب ح اکمیت دوگانه خدا و مردم ممتاز است . بر این اساس ، مـس ئله تحقیـق ایـن اسـت کـه چگونـه می توان بین حاکمیت تناقض نمای خدا و مردم جمع نمود . پاسخ اجمالی بر مسئله این است که با تکیه بـر تعدادی از تعالیم کلامی و فقهی می توان مدعی شد که برخلاف ظاهر تناقض نمای حاکمیت همزما ن خدا و مردم ، حاکمیت خدا و مردم نه حاکمیتی دوگانه که حاکمیتی دو سویه است و حاکمیت مردم ذیل حاکمیـت خدا قرار گرفته و با جواز قبلی از سوی او جریان می یابد. پژوهش حاضر در راستای تنقیح سـ وال و اثبـات فرضیه بعد از ارائه تعریفی درباره حاکمیت ، ابتدا شواهدی از نشانه های حاکمیت الهی و نیز حاکمیت ملـی در قانون اساسی را گوشزد خواهد کرد . در گام سوم نحوه تلفیق دو نوع حاکمیت را ترسیم خواهـد نمـود . پس از آن با تکیه بر تعدادی از تعالیم کلامی و فقهی شیعه ترکیب صورت گرفته توجیه خواهد شد.