احکام همسایگی و همسایگان : شرح مواد 109 و 110 قانون مدنی

نویسنده : طباطبائی، محمدتقی؛

(‎6 صفحه – از 19 تا 24 )

خلاصه ماشینی: “ب-چنانکه در شرح مواد 1231 تا 4231 بیان خواهد شد امارات و قرائن‌ در قانون میتوانند مؤید ادله واقع شوند نه آنکه دلیل باشند مگر در مواردیکه قانون در مورد خاص یا نسبت بمورد خاص بقرائن و امارات حجییت داده و ارزش و تأثیر آنها را تا حد دلیل بالا برده باشد و از جمله مواریکه قانون بحجیت اماره تصریح نموده امارات‌ و قرائنی است که مشعر بر تصرف دیوار واقع بین دو ملک و اختصاص آن بیکی از دو مالک است که قانون قرینه را در چنین موردی ملاک اعتبار قرار داده که بوسیله‌ آن میتوان تصرف و تعلق اختصاص دیوار را بمالکی که قرینه بر تصرف او موجود است تشخیص داد که در این مورد قرینه مثل دلیل در نظر قانون میتواند مبین موضوع‌ شده و مثبت حکم گردد یعنی میتوانیم با اماره و قرینه تصرف اختصاصی یکی از آنها را نسبت بدیوار بین دو ملک تشخیص داده و از لحاظ تصرف حکم بملکیت دیوار برای او بنماییم بدیهی است حجیت قرینه و اماره تا وقتی است که دلیل معرضی نباشد و در صورت‌ تعارض دلیل یا قرینه حجیت قرینه از بین میرود مثل اینکه مدرک و سندی ابراز شود که مالک یکی از دو ملک همجوار فقط اجازه داده به همسایه که سر تیر بر دیوار او استوار نماید.”