اختیارات دادرسان در مورد اقرار

نویسنده : امیری دولتشاهی، فتح الله؛

(‎6 صفحه – از 49 تا 54 )

خلاصه ماشینی: “دیوان کشور فرانسه طی دادنامه مورخ 41 مارس 3881 پیرامون مساله موردگفتگو چنین اظهارنظر کرده است:«اخذ تصمیم درباره نتیجه و حدود تاثیر اقرار کتبی صادر از یکی از متداعبین و مندرج در او راق دادرسی پیشین مربوط بدعوی دیگر مطروح بین همان‌ اصحاب دعوی و در همان دادگاه،با دادرسان رسیدگی‌کننده بماهیت دعوی است‌1 د)حجیت نظر دادرسی یا دادرسان رسیدگی‌کننده بماهیت دعوی در باب کذب اقرار یا مغایرت اقرار با عقل و عادت و یا قانون-هرگاه بر دادرس ثابت شود که اقرار صادر از اقرارکننده دروغ و نادرست است،آن اقرار باطل و بی‌اثر خواهد بود هرچند مقوله‌ در این باب تعرضی نکرده باشد. با اینهمه باید متوجه بود که دادرسان دادگاههای رسیدگی‌کننده بماهیت دعاوی در اظهارنظر و اخذ تصمیم در مورد اقرارهای صادر آزادی مطلق ندارند زیرا برطبق ملاک‌ حاصل از مواد 3 و 4 و 5 و بند 4 از ماده 251 و بند 9 از ماده 951 قانون آئین دادرسی‌ مدنی باید در دایره مقررات و قوانین،عمل کنند و هرگاه در خصوص موردی هم مقررات‌ مملکتی ناقص یا متناقض باشد یا اساسا در آن باب قانونی وجود نداشته باشد برابر روح و و مفاد قوانین موجود و عرف و عادت مسلم نسبت بموضوع تصمیم بگیرند و نظر خود را نیز با ذکر جهات و اسباب موجه آن بیان دارند.”