درباره دادگاههای اطفال
نویسنده : صانعی، پرویز؛
(6 صفحه – از 55 تا 60 )
خلاصه ماشینی: “»و بدینترتیب ابن خلدون از مسئله خلاف و اختلاف در فکر اسلامی و بین مسلمانان سخن میگوید گرچه بظاهر فکر اسلامی باید بیش از هر فکر و عقیده دیگری از خلاف و اختلاف دور باشد زیرا این جنبهء فکری بستگی به قرآن و سنت دارد و معروف بنام فقه است ولی نباید از نظر دور داشت فکر حقوقی و فقهی اسلامی در عین ارتباط با قرآن و سنت از عنوان فکر بشری در محدودهء اسلام نمیتواند خارج باشد و محدودهء اسلام و یا هر دین دیگر نمیتواند مانع از پیدایش اختلاف در فکر بشری باشد. زیرا منظور از فکر اسلامی،فکر انسانی خالص نیست بلکه منظور از مقید کردن و توصیف آن بوصف اسلامی اینست که باید حاوی مبادی اسلامی و تعقل انسانی براساس مبانی اسلام باشد و آنچه را که علوم نقلیه میگویند،یکسره از تعقل و اعمال فکر دور نبوده بلکه منظور اینست که در این قسمت از علوم،فکر انسانی آن آزادی عمل بدون قید و شرط را ندارد و این مطلب را ابن خلدون در مقدمهء خود چنین توضیح میدهد:«بدان علومی را که بشر در آن غور و بررسی میکند و در کشورهای مختلف مورد تعلیم و تعلم قرار میگیرد،بر دو قسم است. توقف قانون حرکت در در تفکر اسلامی: همزمان با تحولات و پیشرفتهائی که در تفکر اسلامی بوجود میآمد،در کنار این جریان وقایع دیگری رخ میداد که موجب عجز و ناتوانی آن در ادامهء حرکت و فعالیت آن میگردد و تأثیر این عوامل در اواخر قرن سوم به اوج خود رسید و اثر آن بطور محسوس بر فکر و فقه اسلامی نمایان شد و بعبارت دیگر فکر اسلامی دچار جمود و اجتهاد در استنباط احکام و فهم نصوص برطبق مبانی و اصول ممنوع گردید بنظر برخی از نویسندگان معاصر1علل عمدهءآن بقرار ذیل است.”
آخرین دیدگاهها