سکوت در حقوق جزا بمعنای اخص

نویسنده : اردلانی، علی؛

(‎6 صفحه – از 49 تا 54 )

خلاصه ماشینی: “1 در ماده 123 و 178 و 66 قانون مجازات عمومی ایران‌2کلمه«مخفی کرده» و«اختفاء»قید شده است حال باید دید آیا مقصود از«مخفی کرده»یک(فعل)عمل مثبت است؟ یعنی مخفی کردن باعمالی از قبیل راهنمائی کردن بمحل امن و استتار صورت میگیرد و یا آنکه هرگاه این اعمال بوسیله شخص فراری یا دیگری انجام شده باشد و کسی از این امر اطلاع یابد و در مقابل پرسش مأمورین تعقیب شخص فراری،سکوت اختیار نماید، شخص ساکت نیز اقدام بمخفی کردن نموده است و قابل مجازات خواهد بود؟بنظر ما هرچند معنا و عرفا سکوت در اینجا میتواند بعنوان«مخفی کردن»تلقی شود لیکن‌ قبول این نظر دارای تالی فاسد اجبار و الزام قانونی«اظهار»و سخن گفتن کسانی است‌ (1)-صفحه 55 Traite? ماده 4 قانون مربوط برسیدگی بدارائی وزراء و کارمندان دولت اعم از کشوری‌ و لشگری و شهرداریها و مؤسسات وابسته بآنها مصوب اسفند 1337 چنین است: ماده 4-اشخاص فوق در صورتیکه در مواعد مقرر صورتهای مذکور در این قانون را بدون عذر موجه تسلیم نکنند بار اول بمجازات انفصال و محرومیت از خدمات از یک تا دو سال و در صورت تکرار بمجازات انفصال دائم و محرومیت از خدمات دولت و مؤسسات مذکور در ماده اول محکوم میشوند همچنین هریک از مشمولین مذکور فوق که صورت دارائی خود یا همسر و فرزندان تحت ولایت قانونی خود را عالما و عامدا برخلاف واقع تنظیم نماید،اعم‌ از اینکه حیله و تقلبی بکار برد یا قسمتی از دارائی خود را کتمان نماید بمجازات انفصال‌ دائم و محرومیت از خدمات دولت و مؤسسات مذکور در این قانون و ضبط آن قسمت از دارائی که در صورت قید گردیده و متعلق بخود کارمند میباشد،بنفع خزانه دولت محکوم‌ خواهد شد بنابراین سکوت مأمورین دولت در مواردی که باید گزارش تقدیم کنند موجب‌ (1)ماده 120 قانون مجازات عمومی ایران-هریک از مستخدمین و مأمورین دولتی که‌ در حدود قانون مأمور دستگیری بوده و برای همراهی با فرار آنکس در اجرای عملیاتی که‌ برای دستگیری او لازم بوده مسامحه و اهمال کرده باشد بحبس تأدیبی از ششماه تا یکسال‌ محکوم خواهد شد.”