با کودکان خطاکار چه باید کرد؟ (چرا برای اطفال دادگاه مخصوصی بوجود می آید)

نویسنده : طباطبائی، بهاءالدین؛

(‎6 صفحه – از 4 تا 9 )

خلاصه ماشینی: “مسئلهء اطفال بزهکار و دادگاههای خاصی که باید بکارشان رسیدگی کند،در حقوق و دادگستری ما دیر مورد توجه قرار گرفته است تاخیر در این موضوع مهم و حیاتی قصوری است آشکار،دیگران‌ که خیلی پیشتر در اینباره بچاره‌جوئی پرداخته‌اند،تجارب گرانبهائی اندوخته‌اند که آگاهی از آنها برای کار تازه‌ای که جامعه و دادگستری ما در پیش دارد مغتنم است. البته مقصود این‌ نیست که کودک نبایستی در برابر خلافی که مرتکب شده مجازات شود بلکه منظور اینست که‌ دادگاه اطفال همزمان با تنبیه آنان برای حفظ اجتماع در مقابل رفتار خلاف رویه کودکان‌ بزهکار باید سعی کند که اخلاق و رفتار و بالاخره روحیهء آنان را طوری تعدیل و اصلاح نماید که دیگر میل بارتکاب خطا نکنند. بیشتر کودکان(جز برخی انگشت‌شمار که ذاتا شریر هستند)قلبا میل دارند عیوب و نواقصشان اصلاح گردد تا نزد دوستان و آشنایان،عزیزتر باشند و مورد احترام عموم‌ مردم واقع شوند و لذا هرگونه گفتار رفتاری را که اینراه را بآنان نشان دهد با دل‌وجان‌ می‌پذیرند در اینجاست که قاضی باید خیلی آرام پیش رود و بکودک بفهماند که منظور و هدفش‌ مجازات او نیست بلکه منحصرا اصلاح و هدایت اوست. قاضی دادگاه اطفال نباید بعلت فراوانی انحرافاتی که در اطفال ملاحضه میکند نظرش نسبت به تمامی این طبقه تغییر کند و برای پیش‌گیری‌ این فکر باید همواره بخاطر بیاورد که چند صد ملیون دختر و پسر خردسال در جهان وجود دارند که بی‌آلایش و معصومانه زندگی میکنند و خیلی دور از انصاف است که انحرافات بعضی از آنها نظر او را نسبت بهمه تغییر دهد.”