بررسی استثنائات صلاحیت محاکم نظامی در قانون اساسی

نویسنده : یزدیان جعفری، جعفر؛

(‎22 صفحه – از 89 تا 110 )

چکیده:
مطابق اصل ١٧٢ق .ا. محاکم نظامی از رسیدگی به جرایم عمومی نظامیـان و نیـز جرایمـی که نظامیان در مقام ضابط دادگستری مرتکب می شوند ممنوعند. در تفسیر ایـن اسـتثنائات اخـتلاف نظرهـای زیـادی میـان حقوقـدانان و مراجـع رسـمی و قضـایی وجـود دارد. در خصوص استثنای اول دو تعریف مضیق و موسـع جـرم نظـامی منشـا اخـتلاف اسـت و در خصوص استثنای دوم نیز دو دیدگاه مضیق و موسع وجود دارد. در ایـن مقالـه بـا بررسـی تئوریها و آرا مختلف سعی بر آن است دیدگاهی که با فلسفه وجودی محـاکم نظـامی و هدف قانونگذار در استثنا کردن این موارد هماهنگ تر اسـت تقویـت گردد.آنچـه مسـلم است این است که رویه قضایی در سازمان قضایی نیروهای مسلح و بعضا در دیـوان عـالی کشور به سمت توسعه صلاحیت دادگاه های نظامی گام برداشته است که این امر مغـایر بـا فلسفه وجودی محاکم نظامی و اراده قانونگذار اساسی در این زمینه است .