بررسی حقوقی برائت نامه های پزشکی

نویسنده : پور اسماعیلی، علی رضا؛

(‎24 صفحه – از 83 تا 106 )

چکیده:
امروزه در عرف پزشکی مرسوم اسث که بارجوع بیمار به پزشک برای درمان و به ویژه در درمان‌هایی که مستلزم عمل جراحی بیمار با اولیای او باید برائت‌نامه تنظیم ‌شده را امضا کنند تا بیمار را درمان کند؛ زیرا جز در موارد فوری» برائت تنها وسیله معافیت پزشک حاذق و ماهر از مسئولیت است و بدیهی است که پزشک از اخذ آن،صرف نظر نکند. با این همه، مراکز درمانی و بیمازستان‌ها به احذ برائت بسنده نمیکنند و در عمل رضایت‌نامه‌ای هم از بیمار گرفته می‌شود که گویا رضایت‌نامه، ناظر به معافیت از مسئولیت کیفری و برائت‌نامه، ناظر به معافیت از مسئولیت مدنی پزشک حاذق و ماهر است. بدین ترتیب باید دید که شرط برائت با برائت از چه جایگاهی برخوردار است؛ آ یا می‌توان به اعتبار و صحت آن باور داشت ‌ وآن را موثر دانست ‌ و آیا احذ برائت به معنای آن است که پزشک حاذق و ماهر از مسئولیت مدنی و یا کیفری معاف میگردد و به هیچ وجه مسئول شناخته نمی‌شود؟ آیا صرف اخذ برائت از بیمار یا اولیای وی، برای معافیت کافی است و نیازی به اخذ مجدد رضایت‌نامه نیست؟