نظارت قضایی بر اداره در نظام حقوقی مشروطیت
نویسنده : محمودی، جواد؛ غفاری، هدا؛
(10 صفحه – از 215 تا 224 )
چکیده:
اگرچه مطالعه زوایای مربوط به نظام حقوقی مشروطه،بیشتر جنبه تاریخی دارد لیکن این امر از چند جهت دارای اهمیت است:نخست آنکه قواعد و اقتضائات این نظام،بیانگر نخستین تلاش جامعه ایرانی در اقتباس یا بومی سازی مدرنیته در بعد حقوقی آن است و شناسایی و آسیب‌شناسی این تجربه می‌تواند چراغی فراروی آینده باشد. علاوه بر آن،بسیاری از تاسیسات حقوقی فعلی،ریشه در تجربه یاد شده دارد و آشنایی با سیر تحولات آنها در گذر زمان می‌تواند ما را در گزینش یک تاسیس حقوقی مدرن و در عین حال متناسب با اقتضایات جامعه خود،یاری کند. کنترل قضایی بر اداره به عنوان یکی از دستاوردها و در عین حال،تضمینات دولت قانونمند از ابتدای نظام حقوقی مشروطه،مورد توجه بوده است.مراجع قضایی عام(شامل دیوان عالی کشور و دادگاههای دادگستری)مجرای اصلی به کارگیری این کنترل بوده‌اند.در سالهای واپسین حیات نظام مشروطه،تاسیس یک مرجع قضایی مستقل و جدا از دادگستری(شورای دولتی)مورد اقبال قرار گرفت.بدین ترتیب-از بعد نظری-سبک کامان لویی کنترل قضایی بر اداره، بیشتر،جای خود را به شیوه فرانسوی آن داد.بازخوانی سیر تحولات این کنترل و بررسی مراجع صالح به کنترل اداره،موضوع نوشتار پیش روست.
آخرین دیدگاه‌ها