سازمان بازرسی؛ معناشناسی حسن جریان امور و روش شناسی تعیین شاخص‌ها
نویسنده : عارف، رضا؛ دهباشی، مهدی؛
(22 صفحه – از 48 تا 69 )
چکیده:
هنگامی که اصل 174 قانون اساسی، نظارت بر «حسن جریان امور» را بر عهده سازمان بازرسی قرار داد، از جمله نخستین پرسشهایی که از بدو امر در مجلس خبرگان قانون اساسی طرح شد؛ این بود که مراد از «حسن جریان امور» چیست؟ به رغم مباحث طرح شده در جلسات خبرگان قانون اساسی، مکاتبات میان سازمان بازرسی و شورای نگهبان و نشستهای علمی برگزار شده توسط سازمان، همچنان ابهام در معنای «حسن جریان امور» باقی است. به عقیده نویسنده، دانشی که با آن میتوان به ایضاح معنای «حسن جریان امور» پرداخت، دانش معناشناسی (سمانتیک) است؛ از اینرو در این مقاله پس از تاریخچه ای مختصر، علل ابهام در «حسن جریان امور»، لغت‌شناسی، وجودشناسی، معناشناسی و حسن جریان امور بحث می‌شود. پس از ارائه تفسیر مبتنی بر روش سمانتیک، با بهره‌گیری از تفسیر به دست آمده، بحث روششناسی تشخیص یا تعیین شاخص‌های «حسن جریان امور» طرح می‌شود. مباحث این مقاله عموما و فصل «معناشناسی حسن جریان امور» خصوصا مبتنی بر روشهای فلسفی و مشخصا روش معناشناسی است که از روش مستشرق ژاپنی توشیهیکو ایزودسو در کتاب «خدا و انسان در قرآن» و کتاب «مفهوم ایمان در کلام اسلامی»، الگو گرفته است تا در ایضاح مراد از این وظیفه سازمان بازرسی کل کشور، بر فقر ادبیات موضوع فائق آید.
آخرین دیدگاه‌ها