نگاهی به چگونگی انتخاب و صلاحیتهای سردفتران اسناد رسمی در نظام حقوقی‌ایران و فرانسه
نویسنده : درویشی، بابک؛ محسنی، وجیهه؛
(41 صفحه – از 76 تا 116 )
چکیده:
نهاد تنظیم‌کننده اسناد (دفاتر اسناد رسمی)، قدیمیترین نهاد حقوقی در‌ایران میباشد و‌این نهاد از چنان اهمیتی برخوردار است، که در تمام اعصار تاریخی مورد توجه ویژه دولت بوده است و از زمانی که جمعیت بشر روبه فزونی نهاد و دادوستد به شیوهای مدرن و قانونمدار آغاز شد، لزوم ثبت معاملات و نقش دفاتر اسنادرسمی‌و سردفتران اسناد رسمی نیز مشهود گردید. دفاتر اسناد رسمی، مراجع تنظیم و ثبت قراردادها و اسناد مالکیت به شرح مصرح در مادهی 1 قانون دفاتر اسناد رسمی مصوب 25تیرماه 1354 از مجموعههای وابسته به وزارت دادگستری قرار داده شده است و بر‌این اساس در شرایط کنونی، ارایه دهندهی خدمات تخصصی به مردم و حکومت میباشد. و از طرفی به موجب مادهی 2 همین قانون، ادارهی امور دفترخانه اسنادرسمی به عهدهی شخصی است که به پیشنهاد سازمان ثبت اسناد و املاک کشور با جلب نظر مشورتی کانون سردفتران و به موجب ابلاغ وزیر دادگستری منصوب و سردفتر نامیده میشود. افزون بر‌این موارد، در کشور فرانسه نیز، سیر تاریخی قوانین مربوطه، مبین حساسیت قانونگذار نسبت به نهاد سردفتری بوده و شاهد‌این ادعا، مادهی (1) مصوبه شمارهی 2590-45 مورخ 2 نوامبر 1945 میباشد که سردفتران را به عنوان مأموران عمومی تلقی مینماید.
آخرین دیدگاه‌ها