تاثیر شروط حل و فصل مسالمتآمیز اختلافات در سلب حق اقامهی دعوی در حقوق ایران و فرانسه
نویسنده : شکوهی زاده، رضا؛
(22 صفحه – از 203 تا 224 )
چکیده:
روشهای غیرقضایی حل و فصل مسالمتآمیز اختلافات، بهطور خاص مصالحه و میانجیگری، جایگاه مهمی در نظامهای حقوقی جهان یافته است. اما تأثیری که این شروط بر حق اقامهی دعوی دارد، در رویهی قضایی فرانسه، برای چند دهه منشأ اختلاف نظر بوده است. موضع رویهی قضایی این کشور در این مورد، از نفی هرگونه اثر برای این شروط تا قائل شدن به اعتبار مطلق این شروط در نوسان بوده است. در نهایت، دیوان کشور فرانسه، در سال 2003، درج شروط مصالحه یا میانجیگری را در قرارداد موضوع دعوی، مانع طرح مستقیم دعوی تلقی نموده و ضمانت اجرای عدم رعایت آن را صدور قرار عدم استماع دعوی اعلام کرد. اما با صدور این رأی؛ اختلاف نظر در مورد آثار این شروط پایان نیافت، چراکه همچنان این پرسش مطرح بود که آیا این شروط مانع طرح دعوای طاری نیز میشود یا خیر؟ بهموجب رأیی که دیوان کشور فرانسه در سال 2017 صادر نمود، این ضمانت اجرا به دعوای اصلی منحصر شد. درنتیجه اقامهی دعاوی طاری بدون رعایت شروط مذکور، قابل پذیرش تلقی گردید. از آنجا که رویهی قضایی ایران نیز در مواجهه با این شروط و بهطور خاص، تکلیف دادگاه در فرض اقامهی دعوی بدون اجرای این شروط، مواضع متفاوتی اتخاذ نموده است، مطالعهی ماهیت و آثار این شروط، اهمیتی انکارناپذیر در حقوق ایران یافته است. با توجه به این مراتب در این مقاله، تأثیر شروط حل و فصل مسالمتآمیز اختلافات بر دعوای اصلی و دعاوی طاری جداگانه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
آخرین دیدگاهها