دو مساله و یک انتخاب در حقوق داوری: عدالت یا اراده طرفین؟

نویسنده : خدابخشی، عبدالله؛

(‎18 صفحه – از 195 تا 212 )

چکیده:
قوانین ، در مقایسه با اراده اشخاص ، سهم چندانی در داوری ندارنـد. دو طـرف دعـوا، بـه دنبال رفع اختلاف در مرجعی دیگر، با قواعدی دیگر هستند. از این رو، اصولا قانون و به تبع آن ، داور و دادرس (برای کنترل رای داور یا قبـول اصـل داوری) بایـد آنچـه را کـه طرفین اراده میکنند، بپذیرند. نقطه مقابل این اراده ، مفهوم برتر عدالت اسـت . دادگرایـی نیز امری وجدانی است و از وجدان دادرس ، به آسانی حذف نمیشود. در مواردی که ایـن مفاهیم (اراده اشخاص و عدالت ) در تعارض قرار میگیرند، باید یکی را بر دیگـری مقـدم دانست . اما کدام یک مقدم است ؟ باید به خواسـت غیرعادلانـه و غیرمنصـفانه اشـخاص احترام نهاد یا مفهوم عدالت را از هجوم اراده های زودگـذر، مصـون نگهداشـت ؟ در ایـن مقاله با تحلیل دو موضوع و نقل آرایی از رویه قضـایی، مفهـوم عـدالت ، مقـدم بـر اراده طرفین تلقی شده است