تبعیض در عرصه قانون گذاری (در تعیین سن بلوغ و در ارتباط با منشا تولد)

نویسنده : مهرپور، حسین؛

(‎22 صفحه – از 1 تا 22 )

چکیده:
پرهيز از تبعيض در اجراي حقوق انساني، يكي از اصول بنيادين حقوق بشر است كه هم در مرحله تقنين و هم در مرحله اجرا بايد مورد توجه قرار گيرد. تبعيض بر اساس جنسيت و نيز بر اساس منشأ تولد از جمله مواردي است كه در مرحله تقنين در برخي از قوانين به چشم م يخورد. يكي از مواردي كه به نظر م يرسد، در نظام حقوقي جمهوري اسلامي ايران با ملاحظه جنسيت، حكم تبعي ضآميز وضع شده است تعيين سن بلوغ براي دختران در نه سالگي تمام قمري و پانزده سالگي تمام قمري براي پسران م يباشد ك ه در نتيجه، دختران 6 سال زودتر از پسران داراي مسئوليت كيفري و مستوجب اجراي مجازا تهايي مثل حد و قصاص م يشوند. مسئله ديگر برخي محرومي تهاي اجتماعي، مانند عدم صلاحيت براي قضاوت يا اداي شهادت در محاكم قضائي يا محروميت از ارث، به لحاظ صحيح نبودن منشأ تولد است. در حالي كه همه اين موارد، گذشته از چالش مربوط به مغايرت با موازين حقوق بشري، با مباني فقهي نيز سازگاري ندارد و در اين مقاله، مورد بحث و نقد قرار گرفته و را هح لهاي جديدي ارائه شده است