جدال دو قانون

نویسنده : نوربها، رضا؛

(‎14 صفحه – از 9 تا 22 )

خلاصه ماشینی: این اصل روشنگر این مطلب است که قانون اساسی اقامتگاه افراد را محترم‌ شناخته و به خصوص در زمینهء تبعید یا منع از اقامت یا اجبار به اقامت،صراحت‌ حکم قانون را مورد توجه قرار داده و به هیچ وجه در نظر نویسندگان این اصل قصد آن نبوده تا اعمال این موارد اختیاری و به میل قاضی باشد در حالی که در مجازاتهای تتمیمی موضوع مواد 19 و 20 قانون مجازات اسلامی قاضی حق دارد به میل خود فردی را از اقامت در محل مورد علاقه‌اش ممنوع و یا به اقامت در محلی مجبور کند. صرفنظر از ابهامات و اشکالاتی که بر این ماده قانونی وارد است مشخص نیست چرا حکم«شکنجه» مذکور در اصل سی و هشتم به«اذیت و آزار بدنی»تبدیل شده؟!هرچند عده‌ای‌ اذیت را آزار روانی و نه بدنی می‌دانند اما در نحوه نگارش قانون اذیت و آزار هنگامی که به بدن وارد آید مورد توجه قرار گرفته است‌2در حالی که شکنجه بطور دقیق اعم است از شکنجه‌های جسمی و روانی،بنظر می‌رسد حذف کلمه شکنجه‌ و جایگزین کردن آن با«اذیت و آزار بدنی»حکایت از عدم توجه قانونگذار به‌ بحث شکنجه دارد که حتی اهمیت آن در کنوانسیون 1984 سازمان ملل متحد مورد تأکید قرار گرفته‌است.