تحلیل جلب ثالث تقویتی و مقایسه آن با شهادت

نویسنده : حسن زاده، مهدی؛ رمضانی، سارا؛

(‎18 صفحه – از 29 تا 46 )

چکیده:
در ماده ١٣٥ قانون آیین دادرسی مدنی، به طرفین دعوا در صورت لزوم ، امکان طرح دعوای جلب شخص ثالث داده شده است ؛ در حالیکه ، به اهداف و انواع آن هیچ اشاره ای نکرد است . جلب ثالث تقویتی یکی از انواع جلب ثالث است که در این مقاله سعی داریم ، مفهوم این نوع از جلب ثالث و مستند و ماهیت آن را بررسی کنیم . در بحث از ماهیت این نوع از جلب ثالث ، به بررسی شباهت ها و وجوه تمایز جلب ثالث تقویتی و نهاد شهادت (گواهی) با هدف بررسی وحدت یا استقلال این دو نهاد از هم میپردازیم . در نهایت به آثار جلب ثالث تقویتی میپردازیم و به این نتیجه میرسیم که لزوم وجود جلب ثالث تقویتی در دادرسیها قابل انکار نیست . نتیجه ای که در انتها به آن میرسیم ، لزوم وجود این نوع از جلب در دادرسیها برای احقاق حقوق اصحاب دعوا و نیز استقلال ماهیت آن از شهادت (گواهی) است . برخی عناصر تشکیل دهنده شهادت ، از جمله لزوم وجود قطع و علم ناشی از درک حسی و قصد احراز واقعیت و دلیل به معنای خاص بودن از طرفی و وجود رابطه ی حقوقی شخص ثالث و اصحاب دعوا و ذینفع بودن شخص ثالث در جلب تقویتی از طرف دیگر، وجوه تمایز این نوع جلب از گواهی را تشکیل میدهد.