میراث مشترک بشریت: مفهوم و کاربرد آن در حقوق بین الملل

نویسنده : جمالی، حمیدرضا؛

(‎36 صفحه – از 55 تا 90 )

چکیده:
تحولات بین المللی، وبویژه نظم نوین اقتصادي بین المللی، منجر به ایجاد نظام حقوقی شد که دربردارنده پنج عنصر: عدم تخصیص، کاربرد مسالمت آمیز، نفع بشریت، « مشترك بشریت تقسیم منافع و اداره بین المللی است. این مفهوم که توسط کشورهاي درحال توسعه طرح شد و با موضع و برداشتی متفاوت مورد استقبال کشورهاي توسعه یافته قرار گرفت، در دهه هاي اخیر توجه ویژه اي را به خود معطوف نموده و مذاکرات پر مناقشه اي را در مجامع بین المللی باعث شده است. در و نیز در موضوعاتی دیگر کاربرد یافته است. با این وجود، ابهام « مناطق مشترك » مورد وضعیت حقوقی در مفهوم و جایگاه آن در حقوق بین الملل و تفسیرهاي متفاوت، آن را فاقد الزام حقوقی ساخته است. ایده اي است فلسفی که نظام منابع مهم جهانی را صرف نظر از محل آنها زیر سؤال برده و اجراي آن مستلزم تغییراتی اساسی در جهان و ارزیابی انتقادي بسیاري از اصول تثبیت شده حقوق بین الملل کلاسیک است. هدف نگارنده تبیین تئوري حقوقی و کاربرد مفهوم میراث مشترك بشریت و با متدلوژي هنجاري به دنبال پاسخی تجربی به این سؤال است که آیا و چگونه مفهوم میراث مشترك بشریت می تواند به عنوان یک نرم حقوقی وارد حقوق بین الملل شود. و نتیجه می گیرد که وضعیت کنونی میراث مشترك بشریت را، که در برخی اسناد بین المللی شناسایی شده است، می توان به عنوان دلیل ظهور یک اصل کلی حقوق بین الملل فرض کرد. مفهوم با حقوق بشر و بویژه نسل سوم حقوق بشر قابل حمایت و اجراست و در نتیجه یک تعهد عام الشمول و یک قاعده آمره است.