بررسی تطبیقی تسلیم کالا در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین المللی ۱۹۸۰ وین

نویسنده : ایرانمنش پاریزی، حمزه؛

(‎24 صفحه – از 43 تا 66 )

چکیده:
توسعه روز افزون تجارت بينالملل و نياز کشورها به پاسخگوي به شرايط نوين ناشي از گسترش روابط حکومتها متضمن يک عنصر بينالمللي باشد، به حرکت در آورده است. قراردادهاي بين المللي ضمن دارا بودن تمام ويژگيهاي آشناي موجود در عقود و معاملات داخلي، از اين خصوصيت برخوردارند که طرفين آنها در کشورهاي مختلفي مستقر ميباشند. علاوه بر اختلاف محل تجارت طرفين، تسليم مبيع در کشور غير از کشور محل فعاليت يا اقامت خريدار ميتواند از ويژگيهاي روابط تجاري بين المللي شمرده شود که خود زاييده و آثار ويژه اي در روابط طرفين قرارداد بينالمللي است. بنابراين وجود چنين خصوصيتي در تسليم مبيع در قراردادهاي بينالمللي موجب يکسري صعوبت نارساييهايي در اين نهاد گرديده است. در سالهاي اخير جامعه حقوق بينالمللي با شناخت مشکل وآگاهي از نارساييها، راه حلهايي را پيشنهاد و در جهت يکپارچگي قواعد فوق فعاليتهايي را آغاز نموده است. از تلاشهاي چشمگير و درخشاني که در اين راستا صورت گرفته است ميتوان به تصويب کنوانسيون بيع بينالمللي کالا مورخ ۱۱ اوريل ۱۹۸۰ توسط کنفرانس سازمان ملل متحد در خصوص بيع بينالمللي کالا سازمان ملل نام برد. بيگمان تسليم کالا مطابق قرارداد يکي از مهمترين تعهدات فروشنده است که بايد تا سر حد امکان حدود و شرايط آن مشخص گردد.