معاهدات در گذر زمان در رویه قضایی: ارزیابی رای دیوان بین المللی دادگستری در پرونده اختلاف بین کاستاریکا و نیکاراگوئه

نویسنده : سیف زاده، فرزانه؛

(‎38 صفحه – از 133 تا 170 )

چکیده:
مطابق با اصل عام حقوق میان دوره‌ای در حقوق معاهدات، اصطلاحات یک معاهده باید با توجه به زمانی که معاهده منعقد شده است و مطابق با مفاهیمی تفسیر شوند که دارا هستند. از سوی دیگر، این امر بدیهی است که مفهوم همزمان یک اصطلاح همیشه قطعی نیست. بنابراین، باید در حقوق معاهدات جایی برای بررسی معاهداتی خالی گذاشت که در گذر زمان دچار تحول می‌شوند. این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا می‌توان بین الزامات ناشی از اصل ثبات در روابط قراردادی ـ که یکی از اصول حقوق معاهدات است ـ و تغییراتی که احیاناً در آینده در معاهده‌ای رُخ می‌دهد سازش برقرار کرد؟ مسأله کلی «معاهدات در گذر زمان» تنشی بین شرایط ثبات و تغییر در حقوق معاهدات را منعکس می‌کند. در این زمینه، تفسیر تکاملی روش ویژه‌ای است که برای تعیین تأثیر گذر زمان بر معاهدات استفاده می‌شود. همچنین، توافق بعدی و رویه بعدی دولت‌های طرف معاهده در تفسیر معاهده، در این مبحث نقش‌های مؤثری ایفا می‌کنند.