طرح دعوای جمعی در دعاوی مالکیت فکری

نویسنده : رشیدی بچای، سعدیه؛

(‎24 صفحه – از 113 تا 136 )

چکیده:
دعاوی جمعی، یک رویه قانونی برای طرح دعاوی تعداد زیادی از افراد، علیه خوانده واحد در یک دادرسی می باشد. در این شکل اقامه دعوا یک نفر یا بیشتر به عنوان خواهان نماینده از سوی خود و تعدادی از افراد، در خصوص ادعای مشترک اقامه می کند. اعضای گروه اگرچه در بیشتر موارد نقش فعالی در دادرسی ندارند، اما به نتیجه حاصل از دادرسی ملزم می شوند. ریشه های طرح دعاوی جمعی به حقوق انگلستان باز می گردد، اما حقوق ایالات متحده آمریکا بستر رشد و بالندگی این شیوه اقامه دعوا بوده و الگویی منسجم برای سایر نظام های حقوقی به شمار می رود. در نظام مالکیت فکری برخی مصادیق از جمله نشانه های جغرافیایی، وجود دارد که نفع اشخاص زیادی در مصداق واحدی جمع می گردد از این رو طرح دعوای جمعی بهترین راه حل برای طرح این گونه دعاوی محسوب می شود. برای طرح دعاوی جمعی در نظام مالکیت فکری به نظر می رسد اثبات ضرر جمعی لازم و ضروری است و تا ضرر جمعی ثابت نشود نمی توان توجیهی برای طرح این گونه دعاوی به دست آورد.