تحولات اتاق بازرگانی بین المللی و توسعه حقوق تجارت بین الملل در ایران

نویسنده : کریمی پور، خلف؛

(‎22 صفحه – از 113 تا 134 )

چکیده:
از قرن هفدهم استفاده از عبارات اختصاری از قبیل «اف.او.بی»، «سی.اند.اف» یا «سی.آی.اف» در حمل و نقل دریایی رایج بود. تجار و متصدیان حمل و نقل از این عبارات اختصاری استفاده می‌کردند تا میزان تعهدات خود را مشخص و زمان انتقال مخاطرات مبیع از بایع به مشتری را معین نمایند. فروشندگان نمی‌خواستند که خطرات کالا در سرزمین خریدار را تقبل نمایند و متقابلا خریداران نیز تمایل نداشتند که مخاطرات کالا را در سرزمین فروشنده بپذیرند. به این جهت استفاده از اصطلاحات تجاری FOB‌ C&F و CIF که بر اساس آن انتقال ضمان نقص کالا در زمان عبور کالا از نرده کشتی از فروشنده به خریدار منتقل می‌شد بسیار رایج گردید. خطرات وارده به کالا در زمان حمل به عهده خریدار بود و چنانچه مقــــرر بود که این خطرات توسط بایع منقبل شود از اصطــلاحات EX-SHIP و EX-QUAU استفـاده می‌کردند (Ramberg, Jan, ‘Incoterms 1980). برخی از کشورها برای ایجاد وحدت در قلمرو حاکمیت ملی خود نسبت به تدوین این عبارات اختصاری و تفسیر آنها اقدام کردند و از طریق وضع قانون، مفاد آنها را تعیین نمودند. به عنوان نمونه قانون «تفاسیر تجارت خارجی امریکا » مصوب 1941 نسبت به تفسیر این عبارات اختصاری اقدام کرده است.