قصد متعاملین در قراردادهای هوشمند: شرایط اعتبار و شیوه احراز آن
نویسنده : رشوند، مهدی؛ ناصر، مهدی؛
(30 صفحه – از 271 تا 300 )
چکیده:
قراردادهای هوشمند، یکی از ابزارهای کارآمد و مؤثّر برای ورود به بازارهای جهانی هستند. قراردادهای هوشمند، تحت نظارت هوش مصنوعی در بستر بلاکچین منعقد میشوند و عوض قراردادی در آنها، داراییهای هوشمند یا ارزهای رمزنگاری شده دیجیتالی میباشد. عنصر قصد یکی از ارکان تشکیل هر قراردادی در نظامات حقوقی تلقی میگردد و ابراز و احراز آن شرط لازم برای تشکیل و اجرای هر قراردادی است. اعتبارِ این قراردادها نیز منوط به اثباتِ امکان احراز عنصر قصد به روشی مطمئن و اصیل است. ابراز قصد متعاملین در قراردادهای هوشمند از طریق مکانیسمهای تخصیص مجوز استفاده از امضاهای دیجیتالی، مکانیسمهای تخصیصِ مجوزِ استفاده از ارزهای مجازی و سازوکارهای برخورداری از سیستمهای اطلاعاتی، انجام میشود. همچنین در قراردادهایی که به نمایندگی هوش مصنوعی انجام میگیرد، معامله از طریق نیابت که در سامانههای هوشمند ظهور یافته، انجام میگیرد. تأمین وصف محرمانگی و اصالتِ محتوا و امضای قرارداد هوشمند و اطمینان از اهلیت و قصد جدی طرفین و ملائت آنها، دخالت گسترده مقامات عمومی و دولتی را موجب شده است که در قراردادهای سنتی سابقه ندارد به گونهای که میتوان گفت اصل رضایی بودن کنار گذاشته شده و ابراز اراده معتبر در این قبیل معاملات رنگ و بوی خاصی به خود گرفته است. این تحقیق به روش اسنادی و با رویکردی تحلیلی با مطالعه تطبیقی حقوق آمریکا به عنوان خاستگاه قراردادهای هوشمند، در صدد پاسخگویی به این سؤال است که شیوههای احراز قصد متعاملین و مبنای طراحی این شیوهها چیست؟ و این شیوهها از منظر حقوقی تا چه حدّ معتبر است؟ در این خصوص ضرورت دارد تا ابتدا مفهوم قراردادهای هوشمند مورد بررسی قرار گرفته و سپس مکانیسم احراز قصد متعاملین و زیرساختهای لازم و مبانی و اعتبار حقوقی آنها، در این قراردادها تحلیل گردد.
آخرین دیدگاهها