واکاوی جایگاه رئیسجمهور در حقوق اساسی ایران
نویسنده مسئول : مولایی، آیت؛ نویسنده : مرادخانی، فردین؛
(28 صفحه – از 499 تا 526 )
چکیده:
تجربه چهار دههایِ حکومت جمهوری اسلامی، در ایران از سال 1357، گویایِ فرایندی است که در اثرِ آن، شأن رئیسجمهور، موضوع گفتگویِ حقوقی و سیاسی میان متفکران ایرانی بوده است. برخی از شأن نخستینِ رئیسجمهور سخن به میان آورده و در نظر بعضی، رئیسجمهور در جایگاهِ دومِ حکومت فرض شده است. در این بین، به نظر میرسد بررسی قانون اساسی، قوانین عادی و نظریات شورای نگهبان، بتواند راهگشا در حل و فصل چنین اختلافنظرهایی باشد. نوشتار حاضر با درک چنین اهمیتی، در صدد واکاوی نظرات و اسناد مذکور بوده است. بر این مبنا، این تحقیق به این سؤال پاسخ میدهد: در حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، رئیسجمهور از چه جایگاهی برخوردار است؟ پاسخ به این سؤال، میتواند در برطرف کردن بخشی از اختلافنظرهای بالا مفید باشد. در پاسخ به این سؤال با استفاده از روش تحقیق توصیفیـتحلیلی، چنین نتیجه گرفته شده است: اولاً در هیچ یک از قوانین عادی، قانون اساسی و آرایِ شورای نگهبان، رئیسجمهور به عنوان «شخص اول کشور» مورد خطاب قرار نگرفته است. این وضعیت تداعیکننده فرضِ شأن «نخستوزیری» برای رئیسجمهور است. ثانیاً شأن رئیسجمهور میان حقوقدانان مورد اختلاف بوده است. ثالثاً برخی از مواد قوانین عادی از عبارتپردازیهایی استفاده کرده است که شائبه رئیس کشور بودن رئیسجمهور را به ذهن تداعی میکند.
آخرین دیدگاهها