ارزیابی منع به کارگیری سلاح هسته ای با تاکید بر ادله فقهی و سیاسی مقام معظم رهبری در باب حقوق بشردوستانه
نویسنده : عینی، حسین؛
(16 صفحه – از 95 تا 110 )
چکیده:
تولید و به‌کارگیری سلاح هسته‌ای فارغ از ممنوعیت قوانین بین‌المللی از دیدگاه فقه امامیه نیز حرام است.، زیرا خطری جدی برای ابنا بشر محسوب می‌شود. حفظ جان انسان‌ها از مهم‌ترین مصالحی است که شارع بدان توجه دارد و به‌کارگیری هر سلاحی که حفظ جان انسان‌های بی‌گناه را به خطر اندازد و موجب کشتارجمعی شود از نظر شارع مقدس ممنوع می‌باشد. مقام معظم رهبری» به عنوان بزرگ‌ترین رهبر دنیای اسلام، با صدور حکم حرمت تولید و استفاده از سلاح‌های هسته‌ای باب جدیدی را در حوزه فقاهتی باز نمودند. بدین ترتیب، با توجه به نوظهور بودن سلاح‌های کشتارجمعی و بالااغص سلاح هسته‌ای، تنها راه به دست آوردن حکم این نوع سلاح، تطبیق ویژگی‌های آن با سلاح‌های زمان ائمه (علیهم‌السلام) می‌باشد. از این رو سوال اصلی پژوهش این است که آیا فتوای مقام معظم رهبری در منع ۱ کارشناس ارشد فقه و حقوق اسلامی به‌کارگیری سلاح هسته‌ای مبنای شرعی دارد یا اینکه یک حکم صرفا حکومتی است که بر اساس تقیه صادر شده است؟ همچنین آیا منابع فقهی شیعی آن را تایید می‌کنند؟ فرض ما بر این است، مبنای مقام معظم رهبری در فتوای تحریم تولید سلاح هسته‌ای بیش از آنکه سیاسی، مصلحت‌مدار و بر اساس تقیه باشد، ناشی از مبانی صریح پذیرفته شده اسلامی – شیعی است. مبانی ففهی شیعه اقتضای حرمت تولید و به‌کارگیری سلاح هسته‌ای را دارد، این‌ها مقتضای فتوا است نه حکم حکومتی که حاکم به سبب مصلحت آن را حکم داده باشد.
آخرین دیدگاه‌ها