گسترش‌ حیطه عملکرد دبیرکل ملل متحد و صلاحیت انحصاری دولت‌ها: پاسداری از مرزهای “بند 7 از ماده 2 منشور ملل متحد” پساز هفتاد سال

نویسنده : علیزاده، مسعود؛ زرنشان، شهرام؛

(‎20 صفحه – از 195 تا 214 )

چکیده:

ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺎده ﻫﻔﺖ ﻣﻨﺸﻮر ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ، ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﺳﺎزﻣﺎن،دﺑﯿﺮﺧﺎﻧﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻧﻬﺎد را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﺪرﯾﺠﯽ ﺣﯿﻄﮥ ﻋﻤﻠﮑﺮد، ﯾﮑﯽ از ﭘﻮﯾﺎﺗﺮﯾﻦ رﮐﻦﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ داﻧﺴﺖ. اﮔﺮﭼﻪ اﯾﻦ ﮔﺴﺘﺮش وﻇﺎﯾﻒ در ﺑﺴﯿﺎری ﻣﻮارد ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل دوﻟﺖﻫﺎی ﻋﻀﻮ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﻮده اﺳﺖ، ﺑﺎﯾﺪ اذﻋﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﻮاردی ﻧﯿﺰ ﻧﮕﺮاﻧﯽﻫﺎﯾﯽ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن، ﺣﯿﻄﻪ اﯾﻦ وﻇﺎﯾﻒ آﻧﭽﻨﺎن ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ داﺧﻠﯽ ﻧﻈﺎمﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی و ﺳﯿﺎﺳﯽ دوﻟﺖﻫﺎ از ﺗﯿﺮرس ﮔﺰﻧﺪ دور ﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﺗﺤﻠﯿﻞ روﯾﻪ ﻋﻤﻮﻣﯽ دوﻟﺖﻫﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﯽ از ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺣﻔﻆ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﺧﺎص ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ- اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺧﻮد اﺻﺮار دارد. در واﻗﻊ، در ﺳﯿﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﻮﯾﺖﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻠﯽ، دﺑﯿﺮﮐﻞ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻣﮑﻠﻒ اﺳﺖ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺖ و روﯾﻪ دوﻟﺖﻫﺎی ﻋﻀﻮ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺗﻮازنﻫﺎی ﺳﯿﺎﺳﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، اﺑﺰاری ﺑﺮای اﺣﯿﺎی ﻣﺆﺛﺮ اﺻﻞ ﻣﻨﺪرج در ﺑﻨﺪ7 ﻣﺎده2 ﻣﻨﺸﻮر ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎﺷﺪ: اﺻﻠﯽ ﺑﺮای ﺑﻘﺎی ﻫﻤﻪ ﮔﺮاﯾﺶﻫﺎ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺮرﺳﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی دﺑﯿﺮﮐﻞ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان آن را ﻧﻮﻋﯽ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﺑﺎ ﭼﺎﻟﺶﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﻫﺰاره ﺳﻮم ﻣﯿﻼدی ﺧﻮاﻧﺪ، از ﻫﺮ ﺟﻬﺖ ﺣﺎﺋﺰ اﻫﻤﯿﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code