بررسی تطبیقی محدودیت‌های آزادی بیان در تلویزیون از منظر اسناد بین‌الملل حقوق بشر و حقوق موضوعه ایران
نویسنده : احمدی، سید محمد صادق؛ ناصری، علیرضا؛ قاسم آبادی، مرتضی؛
(25 صفحه – از 153 تا 177 )
چکیده:
بر اساس نگرش غایت‌محورانة انسانی، آزادی بیان از مقتضیات استقلال فردی انسان به مثابه یک غایت بالذات است و محدودسازی آن را باید در چارچوب استثنای ضروری تبیین کرد. در ساحت حقوق طبیعی نیز آزادی، حق طبیعی است و ایجاد هرگونه محدودیتی در تغایر بالذات با این حق به شمار می‌آید. در عصر حاضر، بدون تردید، تلویزیون به‌عنوان یکی از نیرومندترین ابزارهای آزادی بیان، به خدمت گرفته می‌شود. اما درعین‌حال، استفادة نابهجا از این دستگاه می‌تواند باعث تعرض به حقوق عمومی و خصوصی شود. لذا ایجاد محدودیت برای فعالیت شبکه‌های تلویزیونی ضروری است. در همین راستا تمامی اسناد بین‌المللی حقوق بشر، محدودیت‌هایی را برای تلویزیون مقرر داشته‌اند. نظام حقوقی ایران نیز چنین محدودیت‌هایی را در نظر گرفته است که برخی از آن، با محدودیت‌های مقرر در اسناد بین‌الملل حقوق بشر، قابل انطباق است و برخی دیگر، مانند موازین و ضوابط اسلامی در هیچ سند بین‌المللی به‌عنوان محدودیت آزادی بیان یافت نمی‌شود. علاوه بر این به نظر می‌رسد تفاسیر شورای نگهبان بر اصول 44 و 175 قانون اساسی، نوعی محدودیت اضافه بر ابزارهای آزادی بیان باشد. در نوشتار حاضر برآنیم که با بررسی تطبیقی اسناد یادشده، محدودیت های شکلی و ماهوی آزادی بیان در صدا وسیمای ایران مورد واکاوی قرار گیرد.
آخرین دیدگاه‌ها