حریم خصوصی معنوی افراد در فقه امامیه و حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران

نویسنده : شهباز قهفرخی، سجاد؛ ‏

(18 صفحه – از 93 تا 110)

چکیده:

حریم خصوصی معنوی افراد، آن بخش از اعمال و ویژگی‌های هر شخص است که ناظر بر شخصیت و هویت اوست که برای عموم آشکار نبوده، وی نیز تمایل به افشای آن نداشته و در صورت افشا، شخصیت او آسیب می‌بیند. اشخاص هیچ‌گونه ورود و نظارت دیگران بر این قلمرو را برنمی‌تابند و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند. این مفهوم، تاکنون در حقوق اسلامی‌ و حقوق ایران به‌صورت مستقل مورد بحث قرار نگرفته است. قانونگذار ایرانی، با عنایت به بی‌سابقه بودن این سازه در فقه و حقوق ایران، به‌صورت ناقصی صرفا به حمایت از برخی مصادیق این حق در قانون اساسی و برخی قوانین عادی پرداخته است. این مقاله، با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع معتبر فقهی و حقوقی ایران، به بررسی چگونگی حمایت از حریم خصوصی معنوی اشخاص در فقه امامیه و حقوق اساسی ایران و طرح حمایت از حریم خصوصی می‌پردازد.