فعالیت هسته ای ایران در پرتو دیپلماسی حقوقی ناشی از توافقنامه برجام

نویسنده : سهرابی، محمد ؛

(‎12 صفحه – از 161 تا 172 )

چکیده:
پیشرفت های اخیر در فعالیت هسته ای از یک طرف، و تلاش برای رفع تحریم‌ها از طرفی دیگر باعث شکل گیری برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) گردید که به دلیل اعمال تحریم های ظالمانه و فلج کننده اقتصادی توسط دولت های غربی و در راس آنها آمریکا با تلاش وزارت امور خارجه ایران به عنوان متولی اولیه و اصلی این امر توسط شخص اول دستگاه دیپلماسی با اهتمام ویژه ای دنبال شد. پس از گفتگو و نشست های متعدد و بحث پیرامون مسئله فنی انرژی هسته ای در برابر شش قدرت برتر دنیا به اجماع و تفاهماتی رسیدند که نتیجه این تفاهم در قالب برجام تبلور نمود. پس از شش روز از امضای سند برجام، قطعنامه ٢٢٣١ شورای امنیت به تصویب رسید که تحریم های قبلی شورای امنیت ملغی شده و کشور های امضا کننده برجام، موظف به اجرای کامل تعهدات مندرج در آن شدند. بدعهدی های ناشی از عدم حسن نیت طرف های غربی و به ویژه آمریکا در ماه های پس از اجرایی شدن برجام و به شکل ملموس تر پس از آغاز ریاست جمهوری ترامپ، در تعارض با حسن نیت در اجرای تعهدات بین المللی برجام بوده است. دستیابی به این توافق پیامدهای بسیاری برای ایران و جامعه بین المللی داشته و واکنش های متفاوتی در این باره وجود دارد. این مقاله تلاشی است برای بررسی طبیعت برجام و همچنین نویسنده به بررسی آثار و تبعات آن از نگاه حقوق بین الملل می پردازد.