آیین و آثار اعتراض به آرائ داوری داخلی و تجاری بین المللی

نویسنده : عطاشنه، منصور ؛ آذرمهر، امید ؛

(‎18 صفحه – از 1 تا 18 )

چکیده:
داوری بعنوان یکی از بهترین و کار آمدترین روشهای حل‌وفصل مسالمت آمیز اختلافات بویژه در زمینه‌ی روابط تجاری» مورد توجه دولت‌هاء حقوقدانان و بازرگانان قرار گرفته است. ویژگی الزامآوربودن رای داور را نمی‌توان به آرائی که بر مبنای اشتباه» یا نقض حقوق اساسی طرفین صادر شده‌اند» سرایت داد. بر همین مبنا و بمنظور جلوگیری از مواردی چون» سوءاستفاده‌های احتمالی طرفین» تجاوز داوران از حدود اختیارات و…» اعتراض به آراء داوری چه در مقررات ملی و چه در اسناد مهم بین‌المللی مورد توجه و حمایت قرار گرفته است. با این حال حمایت از جریان داوری ایجاب می‌نماید» جهات اعتراض به رای و موارد نقض آن تا حد امکان» حداقلی باشد» وال” تنوع آنها همواره دستاویزی خواهد بود در دست محکوم علیه تا بتواند به راحتی از اجرای رای شانه خالی کند و این با هدف و فلسفه‌ی وجوبی داوری در تضاد و تعارض است. در ایران مهمترین قانون موجود در باب داوری» قانون داوری تجاری ایران مصوب ۱۳۷۶ بوده که ملهم از قانون نمونه آنسیترال ۱۹۸۵ کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد می‌باشد و گرچه تصویب آن حرکتی روبه جلو به حساب می‌آید ولی این قانون هنوز در زمینه‌هایی چون تعیین تابعیت رای داور» محدوده‌ی اعمال قانون» جهات ابطال رای» آثار اعتراض به رای داور بر روند اجرائی آن دارای کاستی‌هایی است.