نگرش قانون مجازات اسلامی مصوب ١٣٩٢ در قبال عفو عمومی

نویسنده : رضایی، کاوه ؛ سبزواری، اسماعیل ؛ سبزواری، ابراهیم ؛ صادق خانی، نورالله ؛

(‎18 صفحه – از 29 تا 46 )

چکیده:
عفو نیز از دوران بسیار کهن در کنار مجازات مطرح بوده و افرادی که مرتکب جرم میشدند در مواردی و با شرایطی مورد عفو قرار میگرفتند. قانون جدید مجازات مصوب ١٣٩٢ به عفو عمومی نیز در کنار عفو از نوع اول توجه کرده و در ماده ٩٧ خود مقرر کرده است: «عفو عمومی که به موجب قانون در جرایم موجب تعزیر اعطا میشود، تعقیب و دادرسی را موقوف میکند. در صورت صدور حکم محکومیت، اجرای مجازات متوقف و آثار محکومیت نیز زایل خواهد شد». برخلاف قانون سابق، قانون مجازات فعلی بیان کرده است که عفو، همه آثار محکومیت را منتفی میکند، ولی تاثیری در پرداخت دیه و جبران خسارت زیاندیده ندارد در واقع عفو یکی از امتیازات است که برای مجرمان و متهمام در نظام کیفری در نظر گرفته شده است همچنبن یکی از ویژگیهای آن عام الشمول بودن آن از حیث افراد و موضوع است اکنون در قانون مجازات اسلامی یک رویکرد تعادل در این باره در پیش گرفته است. در نهایت خواهیم گفت که در حقوق موضوعه ایران، عفو اعم از عمومی و خصوصی در اختیار مقام رهبری است؛ لیکن با تفویض بخشی از اختیارات خود به مجلس شورای اسلامی، صلاحیت خود را بدین گونه اعمال می نماید و اگر اعمال عفو عمومی را در صلاحیت مجلس شورای اسلامی بدانیم این اختیار که اصالتا متعلق به ولی امر میباشد، از جانب ایشان به قوه مقننه تفویض شده است.