مطالعه تطبیقی محدودیت های دموکراسی در ایران، فرانسه و امریکا

نویسنده : امیری، مرتضی ؛ محمدی، ابراهیم ؛ جمالی، حمیدرضا ؛

(‎18 صفحه – از 129 تا 146 )

چکیده:
دموکراسی یک روش حکومتی است برای مدیریت کم خطا بر مردم حقمدار که در آن مردم، نه فرد یا گروهی خاص، حکومت میکنند. کلمه دموکراسی در اصل یونانی بوده و به معنی مردم سالاری می باشد در مطالعه دموکراسی به عنوان متغیر دوم پژوهش حاضر، اگر دموکراسی را به مثابه یکی از روشهای حکومت یا یکی از انواع ساختارهای نظام سیاسی تلقی کنیم. و به نسبی و تدریجی بودن روند تبدیل نظامهای سیاسی به نظامهای دموکراتیک توجه کنیم، مقولهای به نام دموکراتیزاسیون یا دموکراسیسازی یا تغییر « روند تغییر نظام سیاسی از نظام غیردموکراتیک به دولت نمایندگی » مطرح میشود که به معنی مسالمتآمیز دولت بر مبنای خواست مردم است. شاخص دموکراسی براساس میانگین پنج بخش اصلی شامل شیوه انتخابات و تکثرگرایی، کارایی دولت، مشارکت سیاسی، فرهنگ سیاسی و آزادیهای مدنی ارزیابی میشود. این فهرست، کشورها را بر اساس وضعیت دموکراسی از بهترین تا بدترین وضعیت به به چهار نوع دموکراسی کامل، دموکراسی ناقص، حکومتهای بینابینی و حکومتهای استبدادی تقسیم میکند. این فهرست اولین بار در سال ٢٠٠٦ تهیه شد و سپس در سالهای بعد بهروزرسانی شد. نتایج این تحقیق نشان: مهمترین محدودیت های دموکراسی درایران نسبت به فرانسه وامریکا ضعف در حوزههای اجتماعی ومطبوعات است. این موضوع در امریکا ضعف در وضعیت پناهندگان ودر فرانسه در فرهنگ سیاسی نوین ودر وضعیت اجتماعی است. در این تحقیق بیان شده که دموکراسی از امکاناتی همچون آزادیهای عمومی، برابریهای سیاسی، آزادی احزاب و گروهها، انتخابات و اصالت قانون در رابطه با حکومت اسلامی برخوردار است. و در مقابل محدودیتهایی نظیر حاکمیت قوانین بشری و مشروعیت مردمی حکومت و نیز نقش برجسته ی چندین اقلیت را به دنبال دارد. دموکراسی گفت و گویی نظریهی حکومت اسلامی را با محدودیتهایی در خصوص مبنای مشروعیت مردمی، انسان محوری، برابری ذاتی انسانها، عرفی شدن سیاست، محدود شدن دین به حوزهی اخلاق و امور فردی و امکاناتی نظیر تعیین راههای دفاع از حق حاکمیت مردم در برابر حاکمان، مشورت و مشارکت آنان در انتخاب از سوی مردم مواجه مینماید. « بر مبنای اصل تفکیک قوا » حاکمان و تحدید اختیارات حکومتی