تقابل اصل حاکمیت دولت ها و حقوق بشر فردی با تاکید بر وضعیت کردستان ترکیه و عراق

نویسنده : نعمتی، منوچهر ؛

(‎22 صفحه – از 71 تا 92 )

چکیده:
از روزگاران کهن، اساسا دولت ها همواره به دنبال تثبیت حاکمیت خود در قلمرو خاصی جهت تامین امنیت ملی خود بودند که در عصر حاضر، برای این منظور، چهارچوب مرزهای سیاسی تعریف می شود و ابعاد و محدوده آن مشخص و قابل ترسیم می باشد. حاکمیت با ظهور دوره پسامدرن که با برجسته شدن هویت های محلی و سازمان های غیردولتی، سازمان های فراملی و بین المللی همراه است، از حالت یکنواخت خود بیرون آمده است، به دو صورت جهانی و محلی در عرصه جهان، نمود مییابد. به این ترتیب، دولت ها جهت حفظ و حراست از قلمرو جغرافیای سیاسی کشور در مواردی تحت تاثیر مسائل جهانی و در مواردی دیگر تحت تاثیر مسائل محلی هستند. با توجه به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر با هدف پاسخ به سوال تقابل اصل حاکمیت دولت ها و حقوق بشر فردی با تاکید بر وضعیت کردستان ترکیه و عراق، به شیوه تحلیلی – توصیفی با رویکرد استنباطی به رشته تحریر درآمده است. نتایج حاکی از آن است که در شرایط کنونی جهان و منطقه، افعالی که به طور بنیادین متضمن بقای حاکمیت دولت ها می باشند، شامل: تقابل مثبت، سازگاری سیاسی و هماهنگی دولت ها با مقوله عملکرد براساس حقوق بین الملل و پرهیز از تنشزایی داخلی به منظور اعمال جبر و فشار علیه اقشار مختلف جامعه و نادیده گرفتن حقوق اساسی افراد، ذیل عنوان حاکمیت دولتی، ادامه حیات و بقای حاکمیت خود را تضمین خواهند کرد.