آثار و علل بزه دیدگی کودکان در محیط های آموزشی

نویسنده : میربیگی، ساره ؛

(‎10 صفحه – از 93 تا 102 )


چکیده:
اطفال را بدلیل، ضعف جسمانی نسبت به بزرگسالان، تجربهی اندک، ضعف قوه تمیز و. . . باید از زمره آسیب پذیرترین اقشار نسبت به جرائم دانست، بزه دیدگی اطفال موضوع چالش برانگیزی است که بسیاری از مفاد قانونی داخلی و کنوانسیونهای بینالمللی را به خود اختصاص داده است. از آنجایی که کودکان قاعدتا بخش زیادی از وقت خود را تا سنین نوجوانی و جوانی، در محیط های آموزشی و فرهنگی میگذرانند، لذا این محیط ها میتواند بستر مناسبی جهت بزه دیدگی اطفال و خسارات ناشی از آن فراهم آورد. بیگمان بهترین راهکار برای حل این نوع مشکلات، اتخاذ تربیتی است تا بتواند، بزه دیدگی اطفال را در این محیط ها به حداقل کاهش دهد و به بیان دیگر از آن پیشگیری نماید. گفتن را « نه » همچنین در محیط های فرهنگی می توان مواردی همچون آموزش رفتار با غریبه ها، آموزش مورد توجه قرار داد، روش دیگر پیشگیری از بزهدیدگی اطفال، پیشگیری پلیس محور، با استفاده از طرح پلیس مدرسه است، در این زمینه میتوان از تجربیات کشورهای پیشرو نیز بهره جست. پایش فضاهای فرهنگی و آموزشی و شناخت نقاط ریسک نیز سهم عمدهای در پیشگیری از بزه دیدگی دارد.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code