بررسی شیوه های جبران خسارت در مسئولیت مدنی در ایران و حقوق نوین اروپا

نویسنده : آقابابا، زهرا ؛

(‎14 صفحه – از 55 تا 68 )

چکیده:
مهمترین هدف مسئولیت مدنی اعم از قهری و قراردادی جبران خسارت است. به نحوی که زیان دیده با جبران خسارات وارده در موقعیتی قرار گیرد که اگر قرارداد منعقد نمی شد یا فعل زیانبارمحقق نمی گشت اکنون وی در آن وضعیت قرار داشت. برای نیل به این هدف شیوه های متفاوتی درحقوق ایران و حقوق نوین اروپا پذیرفته شده است. یکی از عواملی که برای تحقق مسئولیت قراردادی و مسئولیت مدنی هر دو لازم است وجود ضرر یا خسارت می باشد که جبران آن هم در هر نوع مسئولیتی باید دارای شرایط ویژهای باشد. پس از احراز وجود خسارت (ضرر) در کنار سایر شرایط تحقق مسئولیت، نوبت به جبران خسارت میرسد. مسئولیت مدنی از مفاهیم دیگر از جمله مسئولیت کیفری متمایز است و ممکن است مسبوق به امر کیفری باشد یا نباشد و در نتیجه جبران خسارت گاهی همراه با مجازات است و گاهی بدون آن. مسئولیت مدنی و کیفری از لحاظ معیار سنجش و هدف مسئولیت متمایز می باشند؛ در حالی که معیار سنجش در مسئولیت مدنی میزان زیان وارده است، این معیار در مسئولیت کیفری وابسته به شدت خطا یا تقصیر در زیر پا گذاشتن قاعده ی عمومی لازم الاجرا می باشد. هدف مسئولیت مدنی، حمایت از منافع شخص زیان دیده به وسیله ی جبران می باشد. اگر چه مسئولیت مدنی با مسئولیت قراردادی در بسیاری از جهات مشترک می باشد و اختلاف عمده ای که موجب تعدد آن شود وجود ندارد، در موارد جزیی نحوه جبران در این دو نوع مسئولیت تفاوت هایی وجود دارد که در مقایسه با حقوق نوین اروپا در این پژوهش بدین موضوع پرداخته می شود