فرازی از دیباچه اساسنامه دیوان کیفری بین المللی

نویسنده : طاهری، مریم ؛ میرعباسی، سیدباقر ؛

(‎16 صفحه – از 43 تا 58 )

چکیده:
ممکن است جرم هیچ ارتباطی به مفهوم کلاسیک آن با کشورهای ایجادکننده مرجع دارای صلاحیت کیفری نداشته باشد. در این حالت جهت اعمال صلاحیت کیفری بین المللی، اثر جرم به جای دولت اعمال کنندة صلاحیت، متوجه کل جامعه بشری است. به دیگر سخن دادگاه های کیفری بین المللی بر فجیع ترین جنایات مورد نگرانی جامعه جهانی صلاحیت دارند که مرتکبان آنان دشمن کل بشریت محسوب می شوند. پس از فجایع خونین و ویرانی های گسترده جنگ جهانی اول و دوم، آشکار شد که سازوکارهای حقوقی که تا آن زمان حقوق بین الملل برای مجازات مجرمان بین المللی متکی به آن بود، یعنی محاکم کیفری داخلی، کارایی نداشته و توسل به شیوه های نوین را برای تعقیب این مجرمان ضروری می نمود. از دیرباز دولت ها با توسعه صلاحیت کیفری خود از طریق تمسک به اصل صلاحیت جهانی سعی در تعقیب جنایتکاران بین المللی کرده اند. از سوی دیگر جامعه بین المللی به موجب معاهدات بین المللی، با توسعه دامنه جرایم مشمول این اصل سعی در ایجاد سازوکارهای حقوقی لازم برای جلوگیری از بی کیفری این جنایتکاران کرده است. علاوه بر این، دولت ها هنگام مواجهه با خطرات ناشی از جرایم دارای اثر فراملی، ملاک و معیارهای مختلفی را برای تعیین ماهیت صلاحیت دادگاه های خود برانگیخته اند تا با اتکاء بر آنها صلاحیت دادگاههای ملی را به جرایم فراملی توسعه داده و موجبات تعقیب مرتکبان آنان را فراهم نمایند. بدیهی است، این معیارها شاخص هایی را دربرمی گیرد که به نحوی جرم واقع شده را به کشور رسیدگی کننده مرتبط می سازد. مجموعه این سازوکارها تابعی از حقوق داخلی کشورها محسوب می شود