آثار قاعده فقهی تحذیر نسبت به طرفین هشدار و اشخاص ثالث

نویسنده : دانشور ثانی، رضا ؛ حسینی، سید حبیب الله ؛

(‎20 صفحه – از 11 تا 30 )

چکیده:
قاعده تحذیر از جمله قواعد فقهی است، که فقها و اندیشمندان علم حقوق در رفع مسئولیت کیفری و مدنی به آن استناد م یکنند و عامل زیان را به خاطر هشدار قبلی در صورت وجود شرایط، معاف از مسئولیت م یدانند. مبنای قاعده تحذیر در فقه، حدیثی از امام صادق علیه السام است، که در آن نقل گردیده که حضرت علی علیه السام فرمود هاند: قاعده تحذیر با کارکرد بسیار زیاد .» قد اعذر من حذّر؛ هرکس هشدار دهد، معذور است « و فراهم نمودن زمینه امنیت جانی و مالی افراد، قلمروی گسترده دارد، و عاوه بر نقش پیشگیرانه و احتیاطی در مرحله قبل از بروز حادثه، پس از وقوع حادثه نیز جهت حل و فصل منازعات و اختلافات میان اشخاص با یکدیگر، قابلیت استناد است . به هر حال این قاعده با ابهاماتی مواجه است؛ از جمله ای نکه هشدار به چه شکل و با چه شرایطی باید باشد تا معذوریت کیفری و مدنی برای هشدار دهنده به همراه بیاورد، و ای نکه آیا آثار یک هشدار جامع الشرایط فقط محدود به طرفین هشدار است یا ای نکه در مورد اشخاص ثالث نیز موثر است از جمله مباحثی است که در این نوشتار به آن خواهیم پرداخت.