نقش روزه در پیشگیری رشد مدار از جرم

نویسنده : اصغری، عبدالرضا ؛ رحمانی نسب، علی ؛

(‎26 صفحه – از 37 تا 62 )

چکیده:
روزه، عملی از اعمال عبادی است که انجام آن‌ها صفتی در روح پدید می‌آورد که آن صفت به اصطلاح پلیسی غیبی می‌باشد و صاحبش را از فحشاء و زشتی دور می‌سازد و قلب و دلش را از بدی‌ها پاک می گرداند. آنا ن که به این واجب، اهمیت دهند نسبت به حلال و حرام الهی مقیدند و کسانی که نسبت به این دستور سازنده الهی، اهمیت کمتری قائل شد به همان اندازه در مقابل گناهان حساسیت کمتری از خود نشان می‌دهند و لذا قابلیت این را دارند که مرتکب انواع جرائم نیز شوند. پرورش درست مذهبی که بر مبنای علمی استوار باشد و داشتن ایمان کامل، بزرگترین عامل بازدارنده جنایی قلمداد می گردد و از سوی دیگر تکیه بر فرامین الهی انسان را به طور درونی از کارهای نامشروع و خلاف باز می‌دارد و سبب می‌شود آدمیان خود را از لحاظ درونی کنترل کنند که این قوی‌ترین و موثرترین کنترل محسوب می‌شود؛ آن هم بدون هزینه نیروی انتظامی و دیگر دستگاه‌ها.