دموکراسی زیست محیطی، راهکار پیشگیری مشارکتی از جرائم علیه محیط زیست

نویسنده : الفت اصفهانی، محمد باقر ؛

(‎4 صفحه – از 7 تا 10 )

چکیده:
وابستگی بشر به آنچه در حیات پیرامون او وجود دارد به حدی است که می‌توان گفت حیات بشر بدون وجود عناصر لازم جهت آغاز و تداوم آن غیر ممکن است. بی‌تردید زندگی بشر منوط به وجود عوامل و عناصری است که زیست وی را میسر کرده و تداوم بخشیده است؛ از این رو می‌توان عناصری که زیست انسان را در این محیط میسر می‌کند، مقدم بر عناصر اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی محیط زندگی بشر، قرار داد و به عنوان شرط اولیه استقرار و تداوم بقای انسان در این کره خاکی از آنچه ملزومات تداوم حیات انسان را در معرض خطر قرار می‌دهد، جلوگیری کرد و در صورت لزوم با جرم‌انگاری این رفتارها، نخست محیط زیست انسان را حفاظت کرد. در واقع می‌توان گفت لازمه حق حیات انسان که موهبتی الهی بوده و جز به موجب قانون قابل سلب نیست، حق انسان بر محیط زیست سالم است که از توابع حق حیات انسان نیز شمرده می‌شود. بنابراین می‌توان عنصر اساسی جرم علیه محیط را عبارت از هر رفتاری دانست که به محیط زیست سالم آسیب وارد می‌کند؛ هر چند در پنداشتی ابتدایی از محیط زیست، بیشتر محیط زیست طبیعی به ذهن متبادر می‌شود، ولی توجه به ابعاد مختلف زیست انسانی نشان می‌دهد که در تحدید حدود محیط‌ زیست باید آن را مشتمل بر مجموعه‌ای از شرایط طبیعی، اجتماعی و فرهنگی دانست که به حیات فردی و اجتماعی انسان آسیب می‌رساند؛ این مفهوم از محیط زیست، در اسناد بین‌المللی راجع به محیط زیست نیز مورد اشاره و تصریح قرار گرفته است.