تأثیر سبک فرزندپروری دینی در پیشگیری از بزهکاری اطفال و نوجوانان (مورد مطالعه: شهر قم)
نویسنده مسئول : مهدوی، محمود ؛ نویسنده : مدرس، مرضیه سادات ؛
(28 صفحه – از 13 تا 40 )
چکیده:
زمینه و هدف: دوران کودکی، دوران شکل‌گیری شخصیت انسان است. از این رو خانواده، یعنی نخستین محیط اجتماعی که کودک با آن رو به رو می‌شود، اولین و مهم‌ترین نقش را در تربیت او بر عهده دارد. یک خانواده سالم می‌تواند از طریق مداخله در فرآیند رشد کودکان و بهبود بخشیدن شرایط زندگی آنان، موجب کاهش عوامل جرم‌زا و در نتیجه پیشگیری از بزهکاری شود. دین مبین اسلام به عنوان کامل‌ترین دین الهی، دربردارنده اصول و روش‌های غنی فرزندپروری است که رعایت آنها در ابعاد رشدی، جامعه‌پذیری و کنترلی، ضامن سعادت و خوشبختی فرزندان خواهد بود و ترک آنها، موجب گرایش اطفال و نوجوانان به سوی بزهکاری و در معرض خطر انحراف قرار گرفتن آنها خواهد شد. روش: در این پژوهش، در بخش نظری با استفاده از منابع دینی، مهم‌ترین شاخص‌های فرزندپروری دینی استخراج شد. در بخش میدانی، با متغیرهای حاصل از مبانی نظری و به روش پیمایشی، فرضیه‌های پژوهش آزمون شد. یافته‌ها: نتایج این پژوهش حاکی از آن است که رعایت اصول و شاخص‌های سبک فرزندپروری دینی در بین اطفال بزهکار و غیر بزهکار از تفاوت معناداری برخوردار است. همچنین فرزندپروری دارای 3 حوزه اساسی رشدی، جامعه پذیری و کنترلی است و در هر یک از این حوزه ها، چندین متغیر تأثیرگذار، از آیات و روایات استخراج شده است. نتایج: برنامه‌های یادشده در زمینه آگاهی‌بخشی خانواده‌ها درباره دیدگاه دین نسبت به تربیت و اصلاح شیوه‌های نادرست فرزندپروری هستند تا بدین وسیله دستورات و سفارش‌های دین در متن زندگی مردم اعمال شود. همچنین در زمینه پیشگیری از جرم، می‌توان با شناسایی کودکان در معرض خطر، برنامه‌های پیشگیرانه را بر مبنای معارف دینی طراحی و در جامعه اجرا کرد.
آخرین دیدگاه‌ها