بررسی صلاحیت دادگاه عمومی بخش در رسیدگی به جرایم در صلاحیت دادگاه انقلاب

نویسنده : سیاوشی، سامان ؛ جعفرپور صادق، الهام ؛

(‎9 صفحه – از 49 تا 57 )

خلاصه ماشینی: وکلای متهم تقاضای فرجام‌خواهی می‌کنند و در این مرحله (فرجام‌خواهی)، دیوان‌عالی کشور ـ با توجه به اینکه دادگاه عمومی بخش صرفا می‌تواند در جرایم داخل در صلاحیت دادگاه کیفری یک، نقش بازپرس را داشته باشد و در جرایم در صلاحیت دادگاه انقلاب فاقد چنین صلاحیتی است ـ مستندا به بند 4 شق (ب) ماده 469 قانون آیین دادرسی کیفری، دادنامه فرجام‌خواسته را نقض می‌نماید تا پرونده در دادگاه هم‌عرض، مورد رسیدگی قرار گیرد. همچنین با بهره‌گیری از سابقه قانون و وحدت ملاک از تبصره ماده 6 آیین‌نامه اصلاحی قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب (مصوب 1373) و تبصره 1 ماده 296 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1392) می‌توان گفت در مواردی که جرایم در صلاحیت دادگاه انقلاب یا نظامی در مرکز بخش صورت گیرد نزدیک‌ترین دادگاه همان استان یا شهرستان مربوط، صلاحیت رسیدگی دارد. می‌باشد فاقد صلاحیت به جانشینی بازپرس است و با توجه به سابقه قانون و وحدت ملاک از برخی قوانین پیش‌گفته و بررسی رویه قضایی و رأی فوق، امروزه دادگاه عمومی بخش در جرایم دادگاه انقلاب و نظامی با هر درجه‌ای، صرفا تحقیقات و اقدامات مقتضی را به‌عمل می‌آورد و پرونده را به نزدیک‌ترین دادگاه شهرستان ارسال می‌کند و در جرایم در صلاحیت دادگاه کیفری دو، رئیس یا دادرس علی‌البدل دادگاه عمومی بخش، تحقیقات مقدماتی جرایم در صلاحیت خود را انجام می‌دهد.