تحلیل گزیده آراء شعب دیوان عدالت اداری

نویسنده : جلالی، محمد ؛ آگاه، وحید ؛

(‎16 صفحه – از 145 تا 160 )

خلاصه ماشینی: خطاب به ریاست دیوان بحث ارتقاء از مرتبه‌ای به مرتبه دیگر در سال 1376 قبل از وضع مصوبه شماره 630 مورخ 12/6/87 شورای عالی انقلاب فرهنگی مطرح بوده، و قابل عطف به ماسبق شدن به تصمیمات سابق هیئت ممیزه نمی‌باشد، ثانیا رأی معترض‌عنه لزوم تبعیت از رأی شعبه 9 تجدیدنظر وقت را مورد تأکید و تصریح قرار داده که با دقت نظر در مدلول و مفهوم و منطوق رأی مورد استناد اساسا دیوان ورود در ماهیت خواسته شاکی ننموده و آنچه از مفاد رأی دیوان قابل استحصال است بررسی دلایل محکوم‌له راجع به امتیازات مکتسبه و انطباق آن با موازین قانونی بوده که در رسیدگی بعدی پس از نقض رأی هیئت ممیزه مورد توجه قرار نگرفته، در حالی‌که هیئت ممیزه مکلف بوده با لحاظ جهات ذکرشده در رأی دیوان راجع به هر مورد نفیا یا اثباتا رسیدگی نموده و با تجزیه و تحلیل موارد مقید در رأی دیوان پیرامون محکوم‌له اظهار نظر نماید و اکتفا به عبارت کلی و اصرار و الحاح فراوان بر نظر اولیه که از سال 76 به طور مستمر مورد تأکید قرار گرفته، نمی‌تواند خدشه بر ورود دیوان که در جلوگیری از تضییع حق صورت پذیرفته باشد زیرا در رأی دیوان جهات و دلایل و مستندات تضییع حق و انطباق حق تضییع‌شده با مستندات و چگونگی اعاده حق به نحو مستدل و مستند ذکرشده و رأی معترض‌عنه که بر این اساس صادر شده از اتقان و استحکام قانونی برخوردار است، ثالثا مراجع اداری که آرای آن قابل شکایت در دیوان عدالت اداری است، محدود و محصور به موارد مقید در بند 2 ماده 13 قانون دیوان عدالت اداری نبوده و اعلام مراجع مذکور در این بند جنبه تمثیلی داشته و بر این اساس آرای قطعی صادره از تمامی مراجع اداری قابل رسیدگی شکلی و قانونی از حیث نقض مقررات یا مخالفت با آن بوده و مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی که مورد استناد معترض قرار گرفته، نمی‌تواند سلب صلاحیت از دیوان که به موجب قانون ایجادشده بنماید و نظریه تفسیری شورای نگهبان راجع به مصوبه مبحوث‌عنه نیز مؤید این امر می‌باشد، لذا بنا به جهات فوق، موجبی جهت اعمال ماده 18 قانون دیوان عدالت اداری، نبوده و رأی شماره …