ارزیابی تاثیر شرایط شکلی اعتبار موافقتنامه داوری در صلاحیت داور بین‌المللی(شرط داوری مکتوب، شرط داوری ضمنی و شرط داوری به طریق ارجاع و احاله)
نویسنده : عابدی، دکتر محمدتقی ؛
(23 صفحه – از 103 تا 125 )
خلاصه ماشینی: دیوان داوری که بنا به توافق طرفین در شهر ژنو سوئیس تشکیل جلسه داده بود با پذیرش و تقویت استدلال‌های خوانده دعوا، در خصوص تعهدات ناشی از قرارداد فاقد شرط داوری در قالب عباراتی که از نظر گذشت، به عدم صلاحیت خود اعلام نظر کرده است: از آنجا که این بخش از رأی پیرامون اختلافات ناشی از تعهدات قراردادی طرفین علی‌رغم موجز و مختصر بودن آن، مسائل مهمی را در باب تأثیر شرایط اعتبار شکلی قرارداد داوری در صلاحیت داوران بین‌المللی و همچنین بعضی مسائل مبنایی مطروحه در داوری بین‌المللی مطرح ساخته است برآن شدیم تا مبانی رأی و استدلال‌های دیوان داوری را در پنج عنوان زیر که البته برگرفته از متن رأی است با نگاهی به قانون داوری تجاری بین‌المللی ایران مصوب1376مورد نقدوبررسی قرار دهیم: الف) نقش ثانوی ولی کلیدی قانون مکان برگزاری داوری به عنوان حقوق حاکم بر موافقتنامه داوری برای ارزیابی صلاحیت داوران بین‌المللی فقدان Lex fori یا قانون مقر دادگاه در داوری‌های بین‌المللی به مفهومی که در نظام‌های حقوقی ملی می‌شناسیم همواره یکی از مشکلات مبنایی در باب کشف و اعمال حقوق حاکم خواه بر آیین دادرسی داوری، خواه بر موافقتنامه داوری و خواه بر ماهیت دعوا و تعهدات قراردادی طرفین به‌شمار می‌رود.
آخرین دیدگاه‌ها