حقوق دادخواهی و دفاع در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

نویسنده : موذن زادگان، حسن علی ؛

(‎18 صفحه – از 131 تا 148 )

خلاصه ماشینی: “مبحث سوم-تضمینات حقوق دادخواهی و دفاع‌3 در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نه تنها دادخواهی و دفاع برای اشخاص پیش‌بینی شده و مورد حمایت قرار گرفته است، بلکه تضمینات لازم نیز به منظور حسن اعمال حقوق مزبور در محاکم قضائی مورد عنایت واقع گردیده است. ماده 598 قانون مجازات اسلامی(تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده)مصوب سال 75، در مقام تعیین ضمانت اجرای کیفری برای اعمال اصل مزبور مقرر می‌دارد«هر یک از مقامات قضائی که شکایت و تظلمی مطابق شرایط قانونی نزد آنها برده شود و با وجود این که رسیدگی به آنها از وظایف آنان بوده به هر عذر و بهانه اگر چه به عذر سکوت یا اجمال یا تناقض قانون از قبول شکایت یا رسیدگی به آن امتناع کند یا صدور حکم را بر خلاف قانون به تأخیر اندازد یا بر خلاف صریح قانون رفتار کند دفعه اول از شش ماه تا یکسال و در صورت تکرار بر انفصال دائم از شغل قضائی محکوم می‌شود و در هر صورت به تأدیه خسارت وارده نیز محکوم خواهد شد. ماده 578 قانون مجازات اسلامی در خصوص ضمانت اجرای کیفری اصل 38 مقرر میدارد:«هر یک از مستخدمین و مأمورین قضائی یا غیر قضائی دولتی برای اینکه متهمی را مجبور به اقرار کند او را اذیت و آزار بدنی نماید علاوه بر قصاص یا پرداخت دیه حسب مورد حبس از شش ماه تا سه سال محکوم می‌گردد و چنانچه کسی در این خصوص دستور داده باشد فقط دستور دهنده به مجازات حبس مذکور محکوم خواهد شد و اگر متهم به واسطه اذیت و آزار فوت کند مباشر، مجازات قاتل و آمر، مجازات آمر قتل را خواهد داشت».”