جرائم علیه بشریت در منشور لندن

نویسنده : میر محمد صادقی، حسین ؛

(‎10 صفحه – از 77 تا 86 )

خلاصه ماشینی: “در این مقاله جرایم علیه بشریت مذکور در ماده(c)6 منشور لندن، که به تشکیل محکمه نورنبرگ برای محاکمه جنایتکاران جنگی پس از جنگ جهانی دوم منجر گشت، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. 1-قتل ونابودسازی( Murder and Extermination):این دو عمل که از سالها پیش جرم شناخته شده بوده‌اند و در کنوانسیون 1899 لاهه نیز به آنها اشاره شده است، در صورتی جرم علیه بشریت محسوب می‌شوند که با پشتوانه دولت و عنوان سیاست و رویه آن انجام پذیرند. دو دلیل عمده برای این امر عبارت بودند از این که اولا وقتی در کمیسیون سخن از مجازات مرتکبان جرایم علیه بشریت می‌رفت نمایندگان امریکا با آن مخالفت می‌کردند و می‌گفتند که«قوانین بشری»یک اصطلاح مبهم است و نمی‌تواند مبنای مجازات افراد قرار گیرد، و ثانیا، معاهده لوزان که بین کشور ترکیه و دول متفق امضا شده بود، این افراد را صراحتا عفو کرد. اسناد و مدارک بین المللی دیگری نیز وجود دارد که تنها رفتار تبعیض‌آمیز را منع کرده و مجازاتی معین ننموده است، که از جمله آنها می‌توان موارد زیر را نام برد: الف)اعلامیه جهانی حقوق بشر ب)معاهده بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ج)میثاق(معاهده)بین المللی حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی د)اعلامیه جلوگیری از همه انواع تبعیض نژادی ه)کنوانسیون بین المللی جلوگیری از تبعیض نژادی(1965) و)کنوانسیون بین المللی منع و مجازات جرم آپارتاید(1973) ز)اعلامیه جلوگیری از تبعیض علیه زنان(1979) ح)کنوانسیون جلوگیری از تمامی انواع تبعیض علیه زنان(1979) ط)اعلامیه منع همه انواع ناشکیبایی و تبعیض بر اساس مذهب و عقیده(1981) ی)کنوانسیون ممنوعیت از نسل‌کشی(1948).”