خانههای امن به مثابۀ درمانگاه زنان خشونتدیدۀ خانگی
نویسنده مسئول : رضوانی، سودابه ؛ نویسنده : غنی زاده بافقی، مریم ؛
(25 صفحه – از 143 تا 167 )
چکیده:
خشونت علیه زنان، پدیده ای دیرینه و نسبتا شایع در همه جوامع است. افزون بر میزان فراوان انواع خشونت جسمی، روانی، جنسی و اقتصادی علیه زنان، آنچه که اهمیّت توجه و حمایت از زن خشونت دیده را در این وقایع، دوچندان میسازد، رقم سیاه این خشونتها و لزوم حفاظت از خانواده و سایر اعضای آن، از جمله کودکان و همچنین، درمان زنان بزه دیده برای پیشگیری از تکرار خشونت است. فارغ از مباحث لزوم یا عدم لزوم مداخلۀ اجتماع محور در این زمینه، امروزه، اقدام های مختلفی در راستای حمایت از زنان در معرض خشونت خانگی یا خشونت دیده از سوی نهادها و سازمانهای مختلف دولتی یا جامعوی به کار گرفته میشود که پیش بینی و ایجاد «خانههای امن» نمونه ای از این موارد است. نقش خانههای امن در اصلاح زنان خشونت دیده یا در معرض خشونت از رهگذر ارائه حمایتهای کوتاه مدت و بلندمدت امر مهمی است که تاکنون، چندان مورد توجه پژوهشگران قرار نگرفته و پرداختن به آن، ضروری است. از این رو، نگارندگان نوشتار حاضر، ضمن بحث در مورد سابقه و ویژگیهای خانههای امن در سایر کشورهای پیشرو مانند کانادا، ایالات متحده امریکا و… با مراجعه به معدود خانههای امن دولتی و خصوصی شهر تهران، مصاحبه با مسئولان امر و بررسی دستورالعملهای نگاهداری زنان خشونت دیده خانگی در ایران، ویژگیهای حمایتی خانههای امن و چالشهای پیش روی آنها مانند کمبود فضا و امکانات، کمبود بودجه تخصیص داده شده به این نهادها، نبود نیروی انسانی متخصّص در این زمینه و … را مورد بررسی قرار داده اند که نشانگر این مساله است که وجود و گسترش خانههای امن در ایران، لازم و همچنین، رفع نقایص موجود در این زمینه، نیازمند آموزش، آگاهی بخشی و جلب کمک یا حمایت یابی هرچه بیشتر جامعه مدنی و سایر نهادهای مرتبط دولتی برای ارائه برنامههای با کیفیت تر در ابعاد مددکاری، روانشناختی، حقوقی و پزشکی در راستای درمان زنان خشونت دیده و پیشگیری از تکرار خشونت در آینده است.
آخرین دیدگاهها