تحلیل فقهی ماده ۲۶۴ قانون مجازات اسلامی

نویسنده : اصغری، عبدالرضا ؛ صالحی‌مقدم، مهدی ؛

(‎20 صفحه – از 39 تا 58 )

چکیده:
شرب خمر از جرایمی است که شارع مجازات آن را هشتاد تازیانه به عنوان حد شرعی قرار داده است. این حکم در ماده ۱۶۵ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۰ نیز آمده بود و عمدتا «شرب و خوردن مسکر» را بیان می کرد. پس از تصویب قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، قانون گذار تصمیم گرفت در ماده ۲۶۴، از عنوان «حد مسکر» عدول کند و به عنوان «مصرف مسکر» روی آورد و بدین ترتیب مصرف مسکر را به هر روشی از قبیل خوردن، تزریق و تدخین، موجب حد شرعی دانست. وجه مشترک این دو عنوان، «موجب خمر» یا سبب ایجاد حد شرعی است که در کتاب های فقهی مطرح شده است. نوشته پیش رو، روش های مختلف مصرف خمر و مسکر را از منظر فقهی بررسی می کند. به همین منظور، اقوال مختلف در نحوه مصرف خمر یا مسکر بیان می شود و نظر قانون گذار مبنی بر اثبات حد شرعی به هر روشی که باشد، نقد و ارزیابی می گردد.