تحدید زمان و قلمرو شمول: گامی به سوی انسانی کردن تحریم‌ها
نویسنده : فرخی، منصور ؛
(22 صفحه – از 233 تا 254 )
چکیده:
ازآنجاکه اعمال تحریم‌های گسترده، کل جمعیت کشور مورد تحریم را هدف قرار می‌دهد، برای مردم، به‌ویژه اقشار ضعیف جامعه، مشکلات فراوانی ایجاد می‌کند. یکی از راهکارهای کاهش اثرات منفی تحریم‌ها به‌ویژه تحریم‌های گسترده، تحدید زمان و قلمرو شمول تحریم است. به بیان دیگر، ایجاد محدودیت زمانی و نیز محدودیت در گستره تحریم از جنبه‌های عینی و شخصی، راه را به سوی انسانی‌کردن تحریم‌ها هموار خواهد کرد. دلیل گنجاندن چنین محدودیت‌هایی در تحریم، آن است که اثرات منفی آن نباید گریبان‌گیر کسانی شود که در رفتار یا سیاستی که علت وضع تحریم بوده است، هیچ‌گونه نقشی نداشته‌اند. این قاعده از اصل تفکیک (تمایز) در حقوق بین‌الملل بشردوستانه نشات گرفته است و بر اساس آن، تحریم باید در حد متعارف، متضمن حداکثر تفکیک میان افراد مسئول و مردم عادی باشد. بدیهی است رعایت این اصل در زمینه تحریم، در صورتی موفقیت‌آمیز خواهد بود که کارآمدی تحریم بر مبنای مشروعیت بین‌المللی آن و با اتکا به همکاری وسیع کشورها و سازمان‌های بین‌المللی در اجرای تحریم به همراه ارزیابی مستمر آثار آن بر مردم کشور هدف (مورد تحریم)، تضمین شود. در مقاله حاضر، مفهوم، طبقه‌بندی و چگونگی گنجاندن قیدهای محدودکننده و تاثیر این سازوکارها بر تقویت ابعاد انسانی تحریم‌ها و مصون‌نگاهداشتن مردم عادی از اثرات منفی آن‌ها، بررسی می‌‌شود.
آخرین دیدگاه‌ها