نقش سیاسی شهروندان در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و دیدگاه‌های ناظر بر آن
نویسنده : حیدری، لادن؛
(26 صفحه – از 8 تا 33 )
چکیده:
به رسمیت‌شناختن نقش سیاسی مردم و میزان آن در قانون اساسی بیانگر ظرفیت دولت‌ها برای حضور و فعالیت شهروندان در قالب افراد یا گروه‌ها در زمینه‌های مختلف اداره امور کشور به عنوان یک حق سیاسی می‌باشد. وجه بارز حقوق سیاسی در میزان مشارکت سیاسی مردم برای اداره حکومت‌ها متجلی می‌شود. اگر این حق به عنوان مطلع حقوق سیاسی، در قانون اساسی و در حدود انتخاب و تعیین زمامداران، نظارت بر عملکرد مسوولان، مطالبه از ایشان و نهایتا پاسخگویی مسوولان به مردم، پیش‌بینی شده باشد، می‌توان این قانون را به عنوان قانون اساسی مردم‌سالار برشمرد. با این وجود در نظام‌های دینی همچون نظام جمهوری اسلامی ایران ـ که محوریت اداره کشور و حتی تصویب قوانین، از شرع منشا می‌گیرد ـ تفاوت دیدگاه‌هایی در مورد اختیار و حتی توانایی مردم برای اعمال نظر در اداره امور به وجود آمده است، لکن با وجود این نظرات مغایر، تفاوت دیدگاه‌ها نمی‌تواند و نباید اصول قانون اساسی که بر مبنای شرع تدوین و به تصویت ملت رسیده را تحت تاثیر قرار داده یا آن‌ها را نادیده بگیرد.
آخرین دیدگاه‌ها